Nauczyciele

Fanta to ogromna lekcja uważności dla mnie. To kawałek o tym, że nigdy nie możesz być na sto procent pewna kogoś, kto był bardzo skrzywdzony. Bo coś zupełnie neutralnego może odpalić w takim życiowym połamańcu jakiś stary kawałek. Kiedyś bawiłyśmy się w ogrodzie i ja w zabawie podniosłam rękę. Fanta skuliła się i zaczęła się trząść, by uniknąć ciosu. Tyle tylko, że nikt nigdy jej u nas nie uderzył. Te ciosy to jej przeszłość. Innym razem, gdy byłam pewna jej łagodności w stosunku do ludzi i zwierząt, rzuciła się i krwawo poszarpała sąsiedzkiego pekińczyka.

Kiedyś weszłam do kuchni, która wyglądała jak po wybuchu bomby rozbryzgowej. Mój drugi pies o równie płynnym imieniu Kefir, lat sześć, dopadł kosz na śmieci. Weszłam i w złości krzyknęłam: „Kefir!”. Przybiegły oba. Fanta ze spuszc...