Pod nieobecność opiekuna pies może przejawiać wiele aktywności wynikających ze złości, z agresji, frustracji, nudy lub lęku separacyjnego. Kiedy zachowanie psa przestaje być normą, a zaczyna być zagrożeniem? Jak zdiagnozować jego przyczynę?
mgr inż. Zoopsycholog, doktorantka zootechniki na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu.
Pod nieobecność opiekuna pies może przejawiać wiele aktywności wynikających ze złości, z agresji, frustracji, nudy lub lęku separacyjnego. Kiedy zachowanie psa przestaje być normą, a zaczyna być zagrożeniem? Jak zdiagnozować jego przyczynę?
Z chorobami psychicznymi zmagają się nie tylko ludzie, ale także zwierzęta. Każde odstępstwo od normy w zachowaniu powinniśmy jak najwcześniej skonsultować z lekarzem. Zaniedbania mogą bowiem doprowadzić do sytuacji, w której chory pies stanie się zagrożeniem dla siebie i dla swoich opiekunów.
Wychodząc z domu, stresujesz się, że Twój pies znowu pogryzie kanapę lub załatwi się na nowe łóżko? Sąsiedzi wciąż skarżą się na wycie, które ewidentnie dochodzi z Twojego mieszkania? A może po prostu jest Ci smutno, gdy wiesz, że Twój psi przyjaciel spędzi cały dzień pod drzwiami, czekając na Twój powrót i nawet na chwilę nie zaglądając do miski? Jeśli odpowiedź na przynajmniej jedno z tych pytań jest twierdząca, ten artykuł jest dla Ciebie.