mgr inż. Zoopsycholog, doktorantka zootechniki na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu.
Wiemy, jak istotna jest rola nauki w życiu szczenięcia – pozwala mu otworzyć się na wszystko, co oferuje świat: kontakty z innymi zwierzętami, z ludźmi, z hałasami… Czy jednak można nauczyć psa adoptowanego, który ma już za sobą okres dorastania, jak powinien reagować na nieznane mu bodźce? Jak postępować z dorosłym psem, który trafił do nowego środowiska?
Mogłoby się wydawać, że zaburzenia na tle nerwicowym to przypadłość typowa dla człowieka. Tymczasem z ich powodu cierpią także psy i inne zwierzęta. Jak je diagnozować i leczyć u naszych czworonożnych ulubieńców?
Pod nieobecność opiekuna pies może przejawiać wiele aktywności wynikających ze złości, z agresji, frustracji, nudy lub lęku separacyjnego. Kiedy zachowanie psa przestaje być normą, a zaczyna być zagrożeniem? Jak zdiagnozować jego przyczynę?
Z chorobami psychicznymi zmagają się nie tylko ludzie, ale także zwierzęta. Każde odstępstwo od normy w zachowaniu powinniśmy jak najwcześniej skonsultować z lekarzem. Zaniedbania mogą bowiem doprowadzić do sytuacji, w której chory pies stanie się zagrożeniem dla siebie i dla swoich opiekunów.
Wychodząc z domu, stresujesz się, że Twój pies znowu pogryzie kanapę lub załatwi się na nowe łóżko? Sąsiedzi wciąż skarżą się na wycie, które ewidentnie dochodzi z Twojego mieszkania? A może po prostu jest Ci smutno, gdy wiesz, że Twój psi przyjaciel spędzi cały dzień pod drzwiami, czekając na Twój powrót i nawet na chwilę nie zaglądając do miski? Jeśli odpowiedź na przynajmniej jedno z tych pytań jest twierdząca, ten artykuł jest dla Ciebie.
