Czy zdarzyło Ci się spojrzeć na swojego psa i pomyśleć: „On chyba nigdy się nie męczy”. Biega po mieszkaniu, kręci się od okna do okna, szczeka na każdy szelest, a kiedy wychodzicie na spacer, rusza jak kula wystrzelona z procy. I Ty też wtedy biegniesz – bo przecież nie chcesz, by się frustrował. Tylko że gdzieś po drodze umyka coś fundamentalnego: umiejętność odpoczynku.
Autor: Dagmara Borucka
Trenerka psów i behawiorystka.
Czy naprawdę każdy spacer musi wyglądać tak samo? Ręka zdrętwiała od ciągnięcia, plecy napięte, a w głowie wciąż to samo pytanie: „Dlaczego mój pies tak ciągnie?”. Opiekunowie psów znają ten obrazek aż za dobrze. Poranek, kawa wypita w biegu, smycz w dłoń, drzwi otwarte – i zamiast spokojnego wyjścia zaczyna się wyścig. Pies z nosem przy ziemi, opiekun wlokący się jak worek z piaskiem. Nie ma miejsca na radość, na oddech, na zwykłe cieszenie się chwilą. Spacer staje się próbą sił. Ale czy naprawdę o to chodzi?
Prawo. Słowo, które kojarzy się z grubymi tomami kodeksów, kancelariami i niekończącymi się dyskusjami prawników. Wystarczy jednak wyjść z psem na spacer, aby się okazało, że psie prawo dotyczy każdego z nas. Nie jest abstrakcją. To przepisy, które wpływają na to, czy możemy spuścić psa ze smyczy, co stanie się, jeśli nasz pupil ugryzie sąsiada, albo czy wolno nam wejść z nim do kawiarni. W gruncie rzeczy prawo staje się lustrem naszych relacji z psami
i, niestety, bardzo często pokazuje, że nie do końca jesteśmy gotowi, by brać za nie pełną odpowiedzialność.
Czas. Dla nas to minuty, godziny, dni odmierzane przez zegarki i kalendarze. Dla psów – tajemniczy, ulotny wymiar, którego nie da się zobaczyć, dotknąć ani zmierzyć w sekundach. A jednak każdy opiekun ma wrażenie, że jego pies wie, kiedy domownik wraca z pracy, kiedy nadchodzi pora karmienia, a kiedy warto już czekać przy drzwiach na wieczorny spacer. Jak to możliwe, skoro zwierzę nie ma pojęcia o zegarze? Czy psy naprawdę odczuwają czas, czy tylko interpretują go po swojemu, w sposób dla nas niedostępny?
Mieszkanie w bloku z psem bywa jednocześnie pięknym doświadczeniem i poważnym wyzwaniem. Wszyscy kochamy naszych czworonożnych przyjaciół, ale gdy Twój pupil zaczyna szczekać w najmniej odpowiednich momentach, a cienkie ściany nie izolują dźwięku, łatwo o nieporozumienia z sąsiadami.
Gdy z nieba leje się żar, asfalt parzy w łapy, a powietrze staje się gęste niczym zupa, wielu z nas marzy o wiatraku, klimatyzacji albo przynajmniej cieniu pod rozłożystym drzewem. Ale my, ludzie, mamy tę przewagę, że możemy w każdej chwili schować się do chłodnego wnętrza, napić się zimnej wody i zrozumieć, co się z nami dzieje. Nasze zwierzęta nie mają tego luksusu. Psy znoszą upały znacznie gorzej niż my i nie powiedzą nam wprost, że coś jest nie tak. To od nas zależy, czy przetrwają lato w zdrowiu i komforcie.
Czy jesteś gotów wpuścić do życia psa, którego kiedyś będziesz musiał oddać? Dom tymczasowy to coś więcej niż pomoc –
to intensywne emocje, odpowiedzialność, czasem łzy, ale przede wszystkim ogromna satysfakcja. To kilka tygodni, które mogą odmienić nie tylko los psa, ale także Twoje życie. Zanim powiesz „tak”, dowiedz się, z czym naprawdę się to wiąże.
Kiedy robi się ciepło, a dni stają się coraz dłuższe, zaczynają się wypady nad wodę i długie spacery po lesie. Niestety, nawet najlepiej zaplanowana przygoda może zakończyć się niespodzianką w postaci zimnego ogona. Co to za przypadłość, jak ją rozpoznać, jak jej unikać i jak pomóc psu?
Wyobraź sobie tę chwilę: wchodzisz do domu, a w progu nie czeka na Ciebie ukochany pies, radośnie merdający ogonem i z błyskiem szczęścia w oczach. Cisza, która aż boli w uszach. Czy to tylko chwilowe zagubienie się w ogrodzie? A może coś o wiele gorszego? Kiedy pies znika, każda sekunda staje się walką z czasem.
To właśnie wtedy dociera do nas brutalna prawda – czy zrobiliśmy wszystko, by zapewnić mu bezpieczeństwo?
Karmy półwilgotne zyskują coraz większą popularność wśród opiekunów psów, szczególnie tych, którzy szukają alternatywy dla tradycyjnych suchych karm. Wyróżniają się przede wszystkim atrakcyjniejszym smakiem i teksturą, co sprawia, że są chętnie wybierane dla psów wybrednych, starszych oraz małych ras.
Nagradzanie to nie tylko element treningu. To język, którym komunikujemy sięz naszym psem. To sposób na to, by powiedzieć mu:
„Tak, właśnie o to mi chodziło!” albo: „Zrób to jeszcze raz, proszę, było super!”.
Pojawia się jednak pytanie, czy na pewno robimy to dobrze? Czy nie zdarza się, że zamieniamy nagrodę w łapówkę? Czy nasz pies naprawdę cieszy się z nagrody, czy tylko reaguje automatycznie?
Wyobraź sobie, że pewnego dnia wracasz do domu po pracy i nie poznajesz swojego psa. Z radosnego, wiecznie merdającego ogonem przyjaciela zamienia się w kłębek nerwów. Przestaje jeść, pić, bawić się, nie ma ochoty nawet na pieszczoty czy ulubione ciastko. Pierwsza myśl, jaka pojawia Ci się w głowie, to choroba. Jednak bardzo podobnie może wyglądać przewlekły stres. Sprawdźcie, co musicie o tym wiedzieć i jak uchronić psa przed tak trudnymi emocjami.