W ocenie zasadności tego typu wyborów należy kierować się faktami naukowymi, a nie mitami i legendami miejskimi. Powszechne myślenie o psach jako o drapieżnikach jest ogromnym uproszczeniem, które nie bierze pod uwagę tysięcy lat ewolucyjnej adaptacji do zmieniających się warunków życia. Genetycznie pies domowy, czyli Canis lupus familiaris, jest bezpośrednim potomkiem wilka szarego. Jednak ich drogi żywieniowe rozeszły się radykalnie przez wieki. Wilki są bezwzględnymi drapieżnikami i mięsożercami. Ich dieta opiera się na surowym mięsie, kościach oraz narządach wewnętrznych. Układ pokarmowy wilka jest krótki, mocno kwasowy. Co istotne, umiejętność trawienia skrobi u tego gatunku jest minimalna.
Na początku
Pies domowy, żyjąc z człowiekiem, musiał w ciągu wieków przystosować się do diety, która w ogromnej mierze składała się z resztek. Wśród nich znajdowały się odpadki nie tylko mięsne, lecz również warzywne oraz zbożowe. Doprowadziło to do znacznych zmian w diecie psa. Przełomowym odkryciem było badanie z 2013 r., opublikowane w „Nature” przez Erika Axelssona i jego zespół. Naukowcy odkryli, że psy domowe, w przeciwieństwie do wilków, posiadają dodatkowe kopie genu AMY2B. Gen ten koduje enzym amylazę trzustkową, która jest kluczowa w procesie rozkładania skrobi na proste cukry, łatwo p...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- Wydania czasopisma "Pies z Charakterem"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej
- Zniżki na konferencje i szkolenia
- ...i wiele więcej!
